ผมรีบก้าวเข้ามาทันที เพื่อช่วยแก้สถานการณ์ ที่พระแพงทำท่าจะรับไม่ไหวแล้ว ทุกคนหันมามองที่ผมเป็นจุดเดียวกัน ยัยตัวเล็กเองก็จ้องผมอย่างตกใจ
"พะ...พี่เสือ"
"นี่รู้จักกันแล้วเหรอ เสือกับหนูพระพายแม่คนเดียวสิเนี่ยที่ไม่รู้จัก"
"เคยเจอแค่ไม่กี่ครั้งหรอกครับแม่"
ผมตั้งใจพูดย้ำ ให้คนที่เกลียดผมเข้าไส้ ได้สบายใจ ว่าผมจะพยายามไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอ แม้ผมจะคิดตรงกันข้ามก็เถอะ
"เหรอจ๊ะ แม่คิดว่าสนิทกันเหมือนพระแพง จะได้คุยกันง่ายหน่อย สรุปเรื่องที่ตกลงกันหนูพระพายยังโอเคอยู่ใช่ไหมลูก"
"เอ่อ...พระพาย...คือ...คุณเนื้อนวลคะ"
"คุณเคินอะไรกันลูก เรียกแม่เหมือนพี่พระแพงก็ได้จ้ะ"
"คือ...พระพายว่า...จะขอคิดดูอีกทีได้ไหมคะ คือพระพาย..."
ผมมองเห็นถึงความลำบากใจของเธอ เธอคงไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับผม รวมถึงครอบครัวและทุกอย่างที่เกี่ยวกับผม
"ทำไมละจ้ะ หนูพระพาย แม่หวังมากนะที่จะได้คนสอนขนมที่ดีอย่างหนู ยิ่งมารู
