-------พระพาย------
ฉันลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้า ด้วยความหนักอึ้งในหัวและปวดร้าวระบมไปทั้งตัว ทบทวนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ชั่งน่าอายเสียจริง ฉันปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขา ราวกับผู้หญิงใจง่าย เขาคงนึกสะใจที่เห็นความพ่ายแพ้ของฉัน มันจุกในอกจนทำอะไรไม่ได้ นอกจากปล่อยให้หยดน้ำตาใส ๆ ไหลรินออกมาอย่างสุดจะกลั้นไว้ได้
ฉันจะต้องเจ็บปวด จากความรู้สึกที่เกิดขึ้นอยู่ฝ่ายเดียวไปถึงเมื่อไหร่ ทั้งที่เขาใจร้ายหยาบคายเอาแต่ใจ แต่ทำไมหัวใจของฉัน ยังคงร่ำร้องโหยหาสัมผัสจากเขาและพ่ายแพ้ต่อเขาทุกครั้งเช่นนี้ ทั้ง ๆ ที่ฉันบอกใจว่าให้ลืม และเลิกยุ่งกับเขาได้แล้ว แต่ฉันกลับเป็นคนที่เจ็บปวดแทบขาดใจเสียเอง
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
"คุณหนูพระพายคะ"
ฉันสะดุ้งจากเสียงเคาะประตูของพี่ละออที่มาเคาะปลุก คงสงสัยว่าทำไมฉันถึงได้ตื่นสาย ทั้งที่ปกติฉันเป็นคนที่ตื่นเช้าที่สุด ฉันพยายามลุกขึ้นจากเตียงอย่างยากลำบาก ร่างกายมันป
