"อะไรหายเหรอ" เขายืนนิ่งมือสองข้างล้วงกระเป๋า มองมาที่ฉัน ฉันหันไปมองหน้าเขา ใครจะกล้าบอกล่ะว่าสิ่งที่หายคือ ยาคุม แล้วมันก็ดันมาหายวันนี้ เอ๊ะ! หรือว่าฉันจะลืมเอาไว้ในกระเป๋าเสื้อผ้า
"เอ่อ...ไม่มีอะไรค่ะ"
"งั้นเหรอ...จะไปได้ยัง พี่หิวแล้ว"
เขาพูดพลางเดินนำหน้าฉันออกไป จะทำไงดีฉันต้องกินมันวันนี้ด้วยสิ ถ้าจะไปซื้อแผงใหม่มากินก็ลำบากเข้าไปในตลาดอีก ถ้าจะไปติดต่อทางรีสอร์ต...โอ๊ย...เขาได้มองว่าฉันเป็นผู้หญิงใจแตกแน่ ๆ เลย โธ่เอ๊ย...จะทำยังไงดี
ฉันเดินตามเขามาจนถึงห้องอาหาร ทุกคนนั่งทานอาหารกันครบ เหลือเพียงฉันและเขาที่เพิ่งมา ทุกคนหันมามองฉันกับเขาเป็นตาเดียว
"ยัยแมวน้อย หายไปไหนมา เขาทานข้าวกันหมดแล้ว" พี่สิงห์เอ่ยขึ้น
"เอ่อ...พระพายลืมของในรถพี่เสือน่ะค่ะ เลยไปเอากับพี่เสือมา"
"หา! ว่าไงนะ ไปเอากับพี่เสือมา งั้นเหรอ ฮ่าๆๆ"
ฉันถังกับหันขวับไปทางพี่คามิน ที่หัวเราะขบขันล้อเลียนคำพูดท
