หลายวันมานี้ ผมได้แต่แอบมองพระพายอยู่ห่าง ๆ เพราะคุณแม่เริ่มจะเอาจริงเอาจังกับการเรียนรู้สูตรขนมจากพระพาย แทบทุกวัน
ผมรู้สึกเหมือนถูกแย่งความสำคัญ แอบคิดในใจเหมือนโดนคุณแม่แกล้ง ไม่ให้ผมเข้าใกล้เธอยังไงยังงั้นแหละ นี่ก็ผ่านมา 2อาทิตย์แล้ว ผมก็ยังไม่มีโอกาสได้ใกล้เธอเลย
วันนี้คุณแม่จะให้ผมเข้าไปเคลียร์ยอดที่ร้านกับยัยตี้ตามเคย บอกจะเรียนทำขนมจากพระพายที่บ้าน ผมจึงต้องจำใจหอบยัยตี้ไปที่ร้านด้วยอย่างเซ็งๆ
"คอตกเลยนะคะพี่ชาย...คิดถึงแฟนอะดิ"
"พี่จะทำไงดีอ่าตี้ คุณแม่เล่นดึงพระพายเอาไว้ข้างตัวตลอด ไม่ยอมเปิดโอกาสให้พี่บ้างเลย"
"แหม...พี่เสือจะคิดยากอะไรล่ะคะ เรื่องแค่นี้เอง"
"ตี้ช่วยพี่ได้เหรอ"
"ไม่ใช่แค่ตี้ค่ะ ยัยศิด้วย ว่าแต่วันนี้พี่เสืออยากทำอะไรคะ เราจะได้สร้างสถานการณ์ถูก"
"พี่อยากพาพระพายไปกินชาบูอ่า ต้องทำไง"
"ชาบูเหรอคะ เข้าทางเลย ตี้กับยัยศิก็กำลังอยากกินชาบูอยู่พอดี"
"ว่าแต
