เธอบีบแขนผมแน่นและก้มลงไปมองส่วนนั้นของตัวเอง ที่ตอนนี้มีสิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่โตจ่อค้างและบุกทำลายอยู่ น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มนวล ร่างบางสั่นกลัว จนผมต้องกอดแนบอกไม่ให้เธอก้มลงไปมองอีก
"ฮึก! ฮือๆ"
"เงียบนะคนดี...พี่ขอโทษครับ พี่รักอัญนะ...พี่จะรับผิดชอบทุกอย่าง...พี่สัญญา"
ผมจูบปลอบโยนเธอ กระซิบถ้อยคำหวานหูเพื่อให้เธอเชื่อใจและไว้ใจผม ผมไม่อยากเอาแต่ใจจนทำเธอเจ็บ ผมอยากให้ครั้งแรกของเราเป็นความทรงจำที่หวานล้ำตลอดไป
"ทำตามที่พี่บอกนะคนดี...อืม"
ผมพยายามข่มอารมณ์ อดทนเพื่อรอให้เธอพร้อมสำหรับผม ผมจับมือของเธอขึ้นมาจูบและจับมาแนบกับใบหน้า จ้องลึกลงไปในแววตาสวยด้วยความเว้าวอน
"อัญครับ มองหน้าพี่นะและอย่าเกร็ง ปล่อยความรู้สึกให้มันล่องลอยไปกับความสุขของเรา...เราจะก้าวผ่านมันไปด้วยกัน ไม่ต้องกลัว...พี่จะอยู่ตรงนี้"
"ค่ะ...พี่สิงห์" เธอตอบผม ด้วยความเชื่อใจและไว้ใจผม ผมจึงขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจ
