พอคำถามของผมจบลง คนแรกเลยที่มีปฏิกิริยาคือพระพาย เธอสะดุ้งและมองมาทางผมทันที ผมจึงหันไปจ้องตาเธอ เธอก็รีบก้มลงหลบสายตาผม นั่งบีบมือตัวเองแน่น เหมือนกำลังกลัวและกังวลอะไรอยู่
เจ้ามินเองก็หันไปมองเพื่อน ๆ รวมถึงเจ้าเสือและอัญที่อยู่ในอาการเดียวกันเกือบทุกคน ก่อนมันจะเลื่อนมือที่สั่น ๆ มายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมดแก้ว แล้ววางลง บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบชั่วครู่ จนผมยิ่งอยากรู้มากเข้าไปอีก ไม่ยอมเล่าสินะเจ้ามิน
"เป็นอะไรกันคะ เงียบหมดทุกคนเลย คำถามก็ธรรมดา ๆ นะตี้ว่า"
ยัยตี้พูดด้วยความไม่รู้ ก็เพราะผมรู้ว่ามันต้องไม่ธรรมดาสิ ไม่งั้นเจ้ามินคงไม่อมพะนำไว้แบบนี้หรอก
"รอบต่อไปเลยค่ะ พี่สิงห์"
ยัยตี้เร่งผมให้ทำหน้าที่คนคุมเกมต่อไป ผมหมุนขวดอีกครั้ง และแน่นอนว่าผมมีเป้าหมายในใจ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรือโชคร้ายของใครหรอกครับ แต่มันเป็นความตั้งใจของผมล้วน ๆ ที่จะใช้ความสามารถนี้กำหนดให้องศาขวดหัน
