พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 64
ฉันเดินฉับๆออกมาอยู่ด้านหลังมหาวิทยาลัยโดยที่ลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังมีลูกน้อยที่อยู่ในช่วงเฝ้าระวัง ระยะสามเดือนแรกตัวอ่อนจะหลุดง่ายที่สุด พอฉันนึกได้ก็ชะงักฝีเท้าลง พลางก้มดูหน้าท้องตัวเอง ดวงตากลมโตมองซ้ายมองขวาไม่เห็นเขาตามมาก็รู้สึกโล่งอก ที่ฉันยืนอยู่ไม่ค่อยมีผู้คนพลุกพล่าน ส่วนใหญ่คนจะไปอยู่ในมหาวิทยาลัยกันหมดแล้ว แต่พอหนีเขาออกมาตรงนี้กลับรู้สึกว่าตัวเองหายใจสะดวกขึ้น ไม่แออัดเหมือนข้างใน
"วันนี้เหนื่อยหน่อยนะตัวแสบของแม่ พรุ่งนี้เราจะได้กลับไปหาตากับยายแล้วนะลูก เราจะได้กลับไปอยู่ในที่ที่เราควรอยู่"
"ลิน"
เสียงเรียกที่คุ้นหูทำให้ฉันสะดุ้งโหยงและรีบหันไปยังต้นเสียงที่เรียกชื่อฉัน ดวงตากลมโตวูบไหวเมื่อเห็นคนตรงหน้า
"ทิวา" ทุกทีฉันจะดีใจเมื่อเห็นเพื่อนสนิท แต่ครั้งนี้ความรู้สึกที่ฉันมีต่อทิวามันเปลี่ยนไปหมดแล้ว และรอยยิ้มที่ทิวาส่งมาหาฉันมันเหมือนกับคืนน
