“ฟองฟางช่วยผมดูหน่อยสิ ผมหล่อรึยัง” คริสเอ่ยถามพลางขยับคอปกเสื้อเชิ้ต
“ค่ะ”
“หล่อมากไหม”
“ค่ะ”
“สาวเห็นแล้วจะตกหลุมรักรึเปล่า”
“ค่ะ”
“งั้นคุณก็รักผมน่ะสิ”
“ค่ะ... เอ๊ย! ไม่ใช่ค่ะ”
คริสยิ้มอ่อน เมื่อเห็นหญิงสาวรีบยกมือปฏิเสธพัลวัน ตั้งแต่หล่อนก้าวขามาในห้องพักของเขา ฟองฟางแทบไม่ปริปากพูดสักคำ ดูเหมือนวันนี้หล่อนไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไร ใจลอยอย่างไรชอบกล ไม่ว่าเขาจะชวนคุยหรือถามอะไร หล่อนก็เอาแต่ก้มหน้า ตอบแค่ ‘ค่ะ’ หรือ ‘ไม่ค่ะ’ เท่านั้น เขาเลยแกล้งยิงประโยคเด็ดถามหล่อนเล่นๆ ทำเอาหล่อนหน้าตาเหลอหลา เห็นแล้วอดขำไม่ได้
แต่ก็ดี... หล่อนจะได้หันมาสนใจเขา แล้วเลิกทำตัวซึมกะทือสักที
ชายหนุ่มชอบฟองฟางในหลายๆ อิริยาบถก็จริง ไม่ว่าหล่อนจะยิ้ม ดีใจ โกรธ หน้างอ หรือหน้าเหวอ ยิ่งเวลาหล่อนเขินอาย เขายิ่งหลงรักเข้าไปใหญ่ แต่ยกเว้นเพียงอย่างเดียว เวลาที่หล่อนทำหน้าเศร้าซึมแบบนี้ เขาไม่ชอบเอาเสียเลย
