พิมรดานั้งดูรายการทีวีอยู่บนเตียงผู้ป่วย
โดยมีภาคิน นอนเอกเขนกอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่
Rrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ภาคินดังขึ้น
[โจ : นายครับผมได้เรื่องคุณพรีมแล้วครับ]
[ภาคิน : ช้าไปโจ]
[โจ : อ่าวว..นายรู้แล้วหรอครับ]
"คุณภาคินพรีมหิวน้ำค่ะ"
พิมรดาจงใจให้โจได้ยินเสียงเธอในโทรศัพท์
[ภาคิน : คิดว่าฉันรู้แล้วหรือยัง]
[โจ : ชัดขนาดนี้ก็ต้องรู้แล้วละครับ งั้นผมไม่รบกวนนายแล้วครับ]
ภาคินกดวางสายแล้วลุกไปเทน้ำในตูให้พิมาดา
"ร้ายนักนะ"
เขาพูดอย่างรู้ทัน
"ร้ายอะไรคะ พรีมยังไม่ได้ทำอะไรเลย"
พิมรดาทำลอยหน้าลอยตา
"เดี๋ยวผมจะกลับบ้านก่อน"
"ไม่เอาค่ะ พรีมไม่ให้กลับไหนคุณบอกคืนนี้จะอยู่กับพรีมไงคะ"
พิมรดารีบจับเเขนเขาไว้
"ผมจะไปเอาเสื้อผ้า"
"ให้พี่โจเอามาให้...นะค่าา~~พรีมไม่
อย่ากอยู่คนเดียว"
จากที่จับเเขนเขาไว้ตอนนี้เธอกอดและซบหน้าลงไปที่แขนแข็งแรงของเขาอย่างออดอ้อน
เจอไม้นี้เขาไป ใจแข็งแ
