หลายวันต่อมา
งานแต่งงานวอน-มีอา ช่วงค่ำ
"เมื่อไหร่จะเข้าหอสักทีนะ" วอนกระซิบข้างหูเจ้าสาวแสนสวยของเขาในขณะที่วงแขนกำยำยังคงโอบกอดรอบเอวบางไว้
"ทำไมถึงอยากให้ถึงตอนเข้าหอคะเร็วๆคะ?" มีอาการถามเจ้าบ่าวของตนเองด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
"ก็เพราะว่าจะได้เปิดกระโปรงเจ้าสาวไงครับ รู้สึกตื่นเต้นนะ"
"คนบ้า เหนื่อยขนาดนั้นก็คงหลับแล้วมั้งคะ"
"ใครบอกจะยอมให้หลับ เข้าหอทั้งทีจะหลับได้ยังไงครับ เราจะต้องฉลองกันทั้งวันทั้งคืนเลยไม่ใช่หรอ" สองบ่าวสาวกระซิบพูดคุยหยอกล้อกันหน้าชื่นตาบาน ช่างเป็นภาพที่งดงามต่อแขกเหรื่อที่ได้พบเห็น
ผิดกับพี่ชายฝั่งเจ้าสาวเช่นคริสที่นั่งร่วมโต๊ะกับครอบครัวทว่าเอาแต่กระดกไวน์เข้าปากจนใบหน้าหล่อคมคายกลายเป็นสีแดง
"หนูเรเชลไปไหน?" คุณสลินดาเอ่ยถามบุตรชาย
"ไม่ทราบครับ" เพราะตั้งแต่ที่ทะเลาะกันหลายวันก่อน ทั้งสองคนก็ยังคงไม่ได้พูดคุยเคลียร์ใจกัน คริสจำเป็นต้องงดกิจกรรมบนเตีย
