"ฮือๆๆๆ... พี่อาชิใจร้าย... ฮือๆๆๆ" เอรินร้องไห้คร่ำครวญตลอดทาง โดยมีชะเอมกอดปลอบอยู่บนเบาะข้างคนขับทั้งคู่ โดยชะเอมนั่งตะแครงข้างหันหลังให้อาชิเพราะไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้าย เอรินก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นซบหน้าอยู่ตรงซอกคอของเธอ
"เอริน จะหยุดร้องได้หรือยัง" อาชิเอ่ยถามเสียงดังลั่นรถเมื่อผู้เป็นน้องสาวร้องไห้ไม่หยุด
"พี่อาชิอย่ามาตะคอกน้องนะ... โอ๊ย!" ชะเอมตวาดลั่นด้วยความลืมตัวว่าตัวเองปากเจ็บ ทำเอาอาชิถอนหายใจพรืดใหญ่ เขาไม่ได้ตะคอกแค่เสียงมันดังไปหน่อยเท่านั้นเอง
"เอรินเกลียดพี่อาชิแล้ว พี่อาชิใจร้าย" น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยว่าพี่ชายอีกครั้งก่อนจะวิ่งขึ้นบ้านไปด้วยความปวดร้าวที่หัวใจ
"เอริน! เอริน!" อาชิตะโกนเรียกตามหลัง ดีที่ช่วงนี้พ่อแทนกับแม่พายไปมาเก๊าไม่งั้นคงได้รู้ถึงหูของคนทั้งสอง
"เอมจะไปไหน" อาชิเอ่ยถามเมื่อชะเอมรีบเดินเข้าบ้านโดยไม่สนใจเขา
"ไปให้พ้นจากคนใจร้ายใจดำ" ชะเอมว่าแล้วรี
