ซันขับรถไปทั่วอย่างคนสติแตก ขับวนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้นแต่หาเท่าไรก็หาเธอไม่เจอสักที เวลาก็เริ่มปาไปเกือบจะสี่ทุ่มอยู่แล้ว เขายังหาคนตัวเล็กไม่เจอเลยด้วยซ้ำ เธอไปอยู่ไหนกันแน่? เขาคิดมากจนเกิดปวดหัวขึ้นมากะทันหัน ทั้งคิดหลายอย่างรวมกันกระทั่งต้องใช้สมาธิขับรถและตามหาเธอ แต่ทว่าจู่ ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หน้าจอแสดงชื่อเพื่อนสนิทอย่างทัพ ซันกดรับสายทันทีโดยไม่ลังเลเลยสักนิดเดียว
"หมิวอยู่กับมึงไหม?" ประโยคแรกที่เอ่ยถามอย่างร้อนรน ซันร้อนใจจนไม่คิดจะถามถึงเรื่องอื่นใด
[อยู่กับพวกกูเนี่ยแหละ มึงอยู่ไหนไอ้ซันไม่รีบมาดูหมิววะ มันอาการหนักนะเว่ย] ปลายเสียงดูกังวลอย่างชัดเจน
"มึงว่าไงนะ! หมิวเป็นอะไร?"
[มันช็อคอะดิ ไข้ขึ้นสูง อยู่ ICU พวกกูตามไปเจอนอนอยู่ในห้อง ตอนแรกกูนึกว่ามันอยู่กับมึงซะอีก แต่นึกยังไงไม่รู้เลิกแดกเหล้าแล้วอยากไปหามันดีที่ไปทัน มึงรีบมาเลยไอ้เหี้ยซัน]
ประโยคหลัง ๆ ซั
