"กินข้าวเสร็จไปไหนต่อไหม?" ในระหว่างตักข้าวเข้าปากซันก็เอ่ยถามไปเรื่อยตามประสา
"นอน"
"นอนเสร็จล่ะ?"
"นอนต่อ"
"นั่นมึงนอนหรือซ้อมตายห๊ะหมิว"
ซันถึงกับปวดหัวจี๊ดเมื่อเธอตอบกลับเพียงแค่คำว่านอนกับนอน ชีวิตหมิวไม่นอนก็ทำงานให้เขานั่นแหละ เธอจะไปทำอย่างอื่นได้อย่างไร นั่นเพราะจะเอาเวลาจากไหนต่างหาก เปิดหูเปิดตาก็น่าจะวัดกับผับล่ะมั้ง
"เรื่องของกูไหมเล่า" เธอเอ่ยเสียงสูงกับเขาบ้าง ก่อนจะก้มหน้าตักข้าวเข้าปากต่อ
"วันนี้วันเสาร์กูอยากไปเตะบอล" ซันว่าพลันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คล้ายกับว่าเขานั้นมีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ
"แล้ว?"
"ไปเฝ้ากูหน่อยสิ"
"ห๊ะ?"
ประโยคนั้นของซันทำเอาเธอถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจระคนแปลกใจ วันนี้ฝนจะตกหรือพายุจะถล่มกันนะ?
"กูอยากให้มึงไปเฝ้ากูหน่อย นั่งเฝ้าข้างสนาม"
เจ้าของใบหน้าหล่อเสยผมขึ้น พร้อมกับบอกคนตรงหน้าด้วยแววตาจริงจัง สายตาคู่นั้นทำเอาคนมองถึงกับเหม่อ ซัน
