ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนกว่าบทรักบนเตียงจะจบลง ทั้งเขาและเธอต่างก็ไม่มีใครนับด้วยซ้ำ รู้เพียงแค่ว่าสุขก็ทำต่อไปจนหมดแรงแผ่หลากันทั้งคู่ หลับไหลกันมาเกือบครึ่งค่อนวันโดยไม่มีใครรู้สึกตัวเลยสักนิด จนกระทั่ง...
ปัง ปัง ปัง ปัง!
"ซัน มึงเปิดประตูหน่อย มาเอาของที่มี๊ฝากมาให้มึงหน่อยสิวะ"
เสียงกระหน่ำเคาะประตูห้องเรียกให้ชายหนุ่มร่างกายเปลือยเปล่าขยับตัวตื่น เสียงเรียกที่คล้ายกับเสียงเขาจนแทบแยกไม่ออกด้วยซ้ำหากไม่สนิทจริง ซันงัวเงียตื่นก็พบว่ายังมีร่างของคนตัวเล็กที่เขาจัดหนักไปเมื่อคืนนอนหนุนแขน และกอดเขาไม่ปล่อย พอได้จ้องมองเต็มตาเธอเองก็ดูมีเสน่ห์ใช่น้อย ผิวสีน้ำผึ้งที่สม่ำเสมอทั้งตัว จมูกเอย รูปหน้าที่เป็นเอกลักษณ์ก็น่ามอง เขาเชยชมใบหน้าคนข้างกายพร้อมกับเผยรอยยิ้มอย่างคนไม่รู้ตัว
"ไอ้ซัน! ไอ้น้องเวร มึงเปิดประตูดิ!"
คนนอกห้องเริ่มมีอารมณ์ฉุนขึ้นมาเมื่อเคาะอย่างไรคนในห้องก็ไม่ยอมเปิด ซ
