“อย่าเล่นกับความรู้สึกของรินอีกเลยนะคะ”
“ฉันไม่ได้เล่นกับความรู้สึกของเธอ”
“คุณเหนือกำลังจะบอกว่ารู้สึกดีกับรินอย่างนั้นหรอคะ” ฉันถามออกไปด้วยความประหม่า แต่มันก็อยากจะรู้คำตอบของเขา
“ถ้าเธออยากจะกลับฉันก็จะพาเธอกลับ” คุณเหนือบอกโดยที่ไม่ได้ตอบคำถามของฉันอีก มันทำให้ฉันรู้สึกหน้าเสียเพราะคิดเข้าข้างตัวเองไปแบบนั้น
คำว่าสำคัญของคุณเหนือคงไม่ได้หมายถึงในสถานะผู้หญิงที่เรารัก…
ฉันคิดไปเอง
“คุณเหนือไม่ต้องเข้าไปในงานแล้วหรอคะ” พอคุณเหนือไม่ยอมตอบคำถามนั้น ฉันก็ทำเหมือนว่าตัวเองไม่ได้พูดอะไรออกไปทั้งนั้น ทั้งที่ความรู้สึกมันอับอาย
“ไหนเธออยากจะกลับ ?”
“คุณเหนือให้ลูกน้องไปส่งรินก็ได้ค่ะ”
“ฉันจะพาเธอกลับเอง ไม่ใช่คนอื่น” คุณเหนือบอกพร้อมกับสายตาที่ดุดัน ก่อนที่เขาจะเปิดประตูรถแล้วหันมาบอก “ลงมานั่งเบาะข้างๆ คนขับสิิฉันไม่ใช่คนขับรถของเธอ”
ฉันรีบลงจากรถตามคุณเหนือ ถึงมันจะงุนงงว่าต
