รุ่งทิวาต้องนอนรอดูอาการถึงพรุ่งนี้เช้า เพราะหญิงสาวถูกหามส่งโรงพยาบาลมาเมื่อตอนหัวค่ำ หลังจากเจ้าของร้านกลับไป ทั้งห้องพักก็แลดูเงียบเหงา แม้จะมีคนไข้หลายคนที่นอนอยู่ร่วมห้องด้วยกัน โชคดีเป็นโรงพยาบาลที่เพิ่งฝากครรภ์ไปเมื่ออาทิตย์ก่อน ไม่ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลหลายพันให้สิ้นเปลืองเงินมากมาย
หญิงสาวยังคงนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียงผู้ป่วย ชีวิตทำไมต้องมาเจอแต่เรื่องราวแย่ ๆ แบบนี้ด้วยนะ ชีวิตของเธอยังตกทุกข์ได้ยากไม่พออีกหรืออย่างไรกัน
"พี่อาทิตย์ รุ้งคิดถึงพี่เหลือเกิน ทำไมนะทำไมรุ้งไม่ตายตามพี่ไปด้วยอีกคน รุ้งเหนื่อยที่จะอยู่ต่อไปอีกแล้ว"
การออกมาใช้ชีวิตโดดเดี่ยวข้างนอกมันไม่ง่ายเลยสักนิด รุ่งทิวารู้สึกท้อใจตั้งแต่เพิ่งเริ่มต้น เธอรู้สึกว่าชีวิตกำลังจะดีขึ้นแล้วแท้ ๆ แต่ตอนนี้หมดสิ้นกำลังใจอีกหน ภาพของชายผู้นั้นยังติดตาไม่อาจจะลบออกจากความทรงจำนี้ไปได้ คุณแม่ตั้งครรภ์ยังคงนั่งสะอื้นไ
