ตอนที่ 18 ตัดสินใจได้แล้ว
801 คำ
“คุณจะทำอะไร”
ลูกแก้วถามออกไปตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ที่ปลายสาย
(คิดว่าไงล่ะ?)
“พูดออกมาเถอะค่ะ”
(เคยบอกไปแล้วหนิว่าวันหนึ่งถ้าฉันเบื่อคนพี่ คนน้องก็ต้องมาทำแทน จำไม่ได้เหรอ?)
ลูกแก้วกลืนน้ำลายฝืด ๆ ลงคอ เธอหายใจแทบไม่ออก ก้อนหนัก ๆ มันจุกอยู่ตรงอก แต่ถึงอย่างนั้นลูกแก้วก็ต้องรวบรวมสติกลับมา
“ทำแบบนั้นไม่ได้ค่ะ เพราะไม่ได้อยู่ในสัญญาตั้งแต่แรก”
(คนที่ไม่ทำตามสัญญาก่อนมีสิทธิ์พูดแบบนี้ด้วยหรือไง ถ้าจะพูดเรื่องผิดสัญญาก็เป็นฝ่ายเธอที่ผิดตั้งแต่หาเงินมาคืนฉันไม่ได้)
“...”
(อะไรก็ไม่ได้สักอย่าง เงินก็ไม่คืน น้องสาวก็ไม่ให้ยุ่ง ส่วนพี่สาวก็แตะต้องไม่ได้...ไม่เคยทำหน้าที่เมีย)
“...”
“ถ้าเป็นลูกหว้าคงจะยอมฉันง่ายกว่านี้ น้องสาวเธอดูพูดง่ายดีหนิ คงจะเป็นเด็กดี)
“คุณสิงห์!!”
(หึ ฉันให้เวลาเธอไปคิด)
“...”
(แต่อย่านานล่ะ เพราะฉันรอมามากพอแล้ว)
ติ๊ด
เขาวางสายไปแล้ว ลูกแก้วทรุดร่างกายลงนั่งบนโซฟาอย่างหมดเรี่ยวแรง
ชีวิตของเธอที่ไม่มีสิทธิ์เลือก ไม่มีเลยสินะ
ดวงตากลมแดงก่ำและมีน้ำคลอจนกระทั่งมันไหลลงมา ลูกแก้วรู้ว่าสีหราชหมายถึงเรื่องอะไร เขาต้องการร่างกายของเธอ เพราะคงเป็นสิ่งเดียวที่ผู้ชายเลว ๆ อย่างเขาคิดว่าถ้าหากได้ไปแล้วตัวเองจะเป็นผู้ชนะ
หญิงสาวยกมือขึ้นปิดใบหน้าของตัวเองก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เสียงสะอื้นของเธอดังระงมอย่างน่าสงสาร ไม่รู้เลยว่าตัวเองจะหลุดออกไปจากเรื่องนี้ยังไง...
21.00 น.
หลังจากที่ทำอาหารมื้อเย็นเสร็จ ลูกแก้วก็ขังตัวเองอยู่ในห้อง เธออาบน้ำเรียบร้อยและอยู่ในชุดนอน ร่างบางนั่งบนเตียงนอนกว้าง พลางเหม่อลอยมองกำแพงอย่างคนไร้หนทาง
ไม่ว่าจะคิดยังไงก็ไร้ทางออก สีหราชบีบเธอทุกอย่าง และก่อนหน้านี้มารดาของลูกแก้วก็โทรเข้ามา อีกฝ่ายพูดในเรื่องนั้น
(คุณสีหราชบอกว่าต้องการจะเปลี่ยนตัวประกัน เขาต้องการลูกหว้ามาแทนที่แก เหตุผลเพราะแกไม่ยอมทำหน้าที่เมียให้เขาพอใจได้ ลูกแก้ว ฉันขอร้องเถอะนะ แกทำเพื่อน้องได้ไหม แกไม่สงสารน้องเหรอ)
และประโยคของมารดาทำให้ลูกแก้วเชื่อว่าสีหราชไม่ได้ขู่ แต่เขาต้องการจะเปลี่ยนตัวประกันจริง ๆ หากเธอยังไม่ยอม ร่างบางยกมือเช็ดน้ำตาบนใบหน้า ก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกจากห้องนอนของตัวเอง เพื่อไปยังห้องที่อยู่ติดกัน
เธอสงสารตัวเองมาก ๆ แต่ลูกแก้วก็จะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องลูกหว้า อย่างที่เธอทำอยู่ตอนนี้
ก๊อก ๆ ๆ
มือบางยกขึ้นเคาะประตูห้องสีหราช ไม่นานประตูก็เปิดออก ปรากฏร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดนอนแล้วเช่นกัน
ใบหน้าเกลี้ยงเกลา เส้นผมสีดำที่ไม่ได้เซ็ท บนใบหน้ายังคงความหล่อเหลาไม่เปลี่ยนแปลง สีหราชเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าลูกแก้วมาหา
“ตัดสินใจได้แล้วงั้นเหรอ?”
“แก้วขอคุยด้วยค่ะ”
“เข้ามาสิ”
ร่างบางเดินเข้าไปในห้องนอนของเขา ก่อนจะหันหน้ามาเผชิญกับคนข้างหลังที่เดินเข้ามาใกล้
“คุณต้องการแก้วมากขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”
หญิงสาวถามออกไป สีหราชได้ยินแบบนั้นก็กระตุกยิ้ม
“เธอก็เห็นว่าฉันต้องการใครก็ได้ที่มาทำหน้าที่เมียจริง ๆ จะเธอหรือน้องสาวของเธอก็ได้ ไม่ได้เจาะจง”
ไม่ใช่...สีหราชต้องการลูกแก้ว แค่คนเดียวเท่านั้น
แต่ที่เขาพูดแบบนี้ออกไปเพราะรู้ดีว่าลูกแก้วรักน้องสาวของตัวเองมาก และอีกฝ่ายก็ไม่มีทางยอมหากเขาไม่เล่นไม้นี้ อีกอย่างชายหนุ่มไม่ต้องการให้เธอรู้ว่าเขาต้องการเพียงเธอ...
“ถ้าแก้วตกลง คุณจะเลิกยุ่งกับลูกหว้าตลอดไปไหมคะ”
ฉับพลัน ใบหน้าหล่อก็ร้ายกาจ เขายกยิ้ม
“ฉันสัญญา”
“...”
เขาตอบออกไปอย่างไม่ลังเล เพราะในใจของสีหราชไม่ได้มีลูกหว้าตั้งแต่แรก
ที่เขาทำแบบนี้เพราะจงใจบีบเธอ ซึ่งมันก็ได้ผล...
ลูกแก้วหลุบสายตามองปลายเท้าตัวเองครู่หนึ่ง ก่อนดวงตากลมที่หม่นหมองจะแข็งกร้าวขึ้นมา ไร้ความรู้สึกใด ๆ ในแววตาคู่นั้นจนสีหราชรู้สึกแปลก ๆ ทว่าเขาก็ยังทำท่าทางเหนือกว่าเธอเช่นเดิม ในขณะที่ลูกแก้วตัดสินใจได้แล้ว
- ผู้เขียน
