00.15 น.
ความมืดมิดภายในห้องนอนที่ปิดไฟทุกดวง ความเย็นเฉียบของเครื่องปรับอากาศไม่ทำให้เขารู้สึกหนาวแต่อย่างใด ร่างหนานอนราบลงบนเตียงของตัวเอง เขามองเพดานนิ่ง ๆ และเอามือขวาก่ายหน้าผาก สายตาเลื่อนลอยราวกับคนไร้วิญญาณ
ในหัวสมองเอาแต่นึกถึงเหตุการณ์เมื่อกลางวันในร้านกาแฟ
ทั้ง ๆ ที่เขาตั้งใจจะเข้าไปหาเรื่องลูกแก้ว เพื่อเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสายตาของเธอ ทั้งที่เขาคิดว่าตัวเองนั้นอยู่เหนือกว่าอีกฝ่าย แต่ไม่เลย...เขาตามหลังผู้หญิงคนนั้นหลายก้าว เธอทำให้เขาสับสน ไขว้เขว และไม่เป็นตัวของเอง ยามเธอเอ่ยออกมาว่าจะได้เป็นของคนอื่นอย่างไม่มีข้อผูกมัด...เหมือนกับค้อนหนัก ๆ ทุบลงกลางใจของเขา
มันแตกสลายลงเดี๋ยวนั้น แต่สีหราชพยายามประกอบมันขึ้นมาใหม่และแสร้งว่าไม่ได้รู้สึกอะไร เขาต้องการเอาชนะเธอ แต่เขาก็ควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้ และยิ่งพักหลังมานี้ ยิ่งเขารู้ว่าเธอกำลังจะไปจากเขาจริง ๆ...สีหราชก็ไปไม
