23.50 น.
‘จบเรื่องหนี้สินแล้วก็หย่ากัน ว่างวันไหนติดต่อกลับมานะคะ’
ภายในโถงห้องนั่งเล่นในเพนท์เฮ้าส์ บนโซฟามีร่างสูงใหญ่นั่งถือแก้วน้ำสีอำพัน ส่วนมืออีกข้างถือกระดาษโน้ตแผ่นเล็ก ๆ นัยน์ตาแข็งกร้าวมองตัวหนังสือในกระดาษและอ่านมันซ้ำ ๆ
สีหราชกระดกเหล้าในแก้วจนหมดก่อนจะตั้งมันบนโต๊ะเสียงสนั่น กระดาษที่มีรอยยับเพราะเขาขยำมันเมื่อกลางวัน ทว่าคนที่เก็บมันและคลี่เพื่ออ่านอีกรอบก็คือเขา ชายหนุ่มบดกรามแน่นในปาก ก่อนจะตวัดสายตาไปรอบ ๆ อย่างข่มอารมณ์ในใจ
หย่างั้นเหรอ ทำไมทุกอย่างมันถึงอยู่นอกเหนือจากที่เขาคิดเอาไว้
เมื่อก่อนสีหราชคิดว่ายังไงลูกแก้วก็ต้องอยู่กับเขาและเป็นของเขาจนกว่าจะพอใจ เขาต้องการเล่นสนุกและกลั่นแกล้งร่างกายของเธอหลังจากที่ได้กระทำครั้งหนึ่ง สีหราชก็คิดว่าต้องมีครั้งต่อ ๆ ไป แต่ทำไมมันได้กลายเป็นแบบนี้
รู้แบบนี้หนึ่งปีที่ผ่านมา เขาไม่ใจดีปล่อยให้เธออยู่สุขสบาย เขาน่าจะทำตามใจ
