เดือนกันยาที่ถูกแม็กซิมัสสูบเรี่ยวสูบแรงไปจนหมดตัวจนลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหวนอนมองคนตัวโตที่กำลังแต่งตัวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความภักดี
“คุณแม็กแน่ใจเหรอคะว่าจะไม่พักก่อน”
คนที่กำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ตหันมามองและระบายยิ้มหวานเต็มใบหน้า
“ไม่ดีกว่าครับ ช่วงนี้งานในไร่ค่อนข้างจะยุ่งน่ะ”
“แต่เดือนว่าคุณแม็กน่าจะพักสักหน่อย...เอ่อ...” หล่อนอึกอักขัดเขิน แต่ก็จำต้องพูดออกไปเพราะเป็นห่วงเขานั่นเอง “เรา...เราเพิ่งทำแบบนั้นกันไป แล้ว...คุณแม็กก็ทำอยู่คนเดียว...”
แม็กซิมัสหัวเราะร่วน ก่อนจะเดินเข้าไปหาภรรยาที่นอนเอกเขนกอยู่บนเตียง เขาก้มลงจูบปากอิ่มอย่างแสนรัก
“ถ้าคิดว่าแรงของฉันจะหมดไปเพราะการร่วมรักมาราธอนกับเมีย เธอคิดผิดแล้วล่ะ” เขายังหัวเราะ และทำให้หน้าของหล่อนแดงระเรื่อมากขึ้นเรื่อยๆ “ฉันสามารถร่วมรักกับเธอได้เจ็ดวันเจ็ดคืนโดยไม่พักก็ยังได้เลย เดือนกันยา ฉันน่ะพลังงานเหลือเฟือ”
“คุณแม็ก..
