ตอนที่ 27
ไสหัวไปซะ
“มึงนี่มันสวะ จะตามทำลายของๆกูไม่หยุดหย่อน”
เสียงแข็งกร้าวจาก กัณย์ ดังลั่น กรามของเขาขบเข้าหากันแน่นจนเป็นสันนูนเด่น มือหนาที่ประคองร่างของ รินลดานั้นสั่นระริก จนหญิงสาวสัมผัสได้ถึงความโมโหสุดขีดของเขา
“เหี้ยอะไรของมึง กูแค่จะพารินกลับบ้าน”
พลั่กๆ
กัณย์เตะไปที่ชายโครงยังเหลืออด เมื่ออีกฝ่ายจะลุกขึ้นมาวางมวยกับเขาต่อ “อย่างมึงนี่มองจากดาวอังคารยังรู้เลย ว่าใจโครตสกปรก”
“โอ้ยๆ กูเจ็บนะไอ้กัณย์”
โรจน์รีบลุกขึ้น และสวนหมัดกลับแต่อีกฝ่ายหลบได้ทัน ทำให้ร่างเขาเซถลาและล้มลงอีกครั้ง เนื่องจากเริ่มจะเจ็บตรงชายซี่โครง
“มึงเจ็บบ้างก็ดีนะ ที่ผ่านมาทำให้กูเจ็บมาตลอด”
“กูไปทำเหี้ยอะไรมึง”
“ฮึ! นึกว่ากูไม่รู้รึไง” กัณย์ตวาดลั่น อย่างสุดทนที่ผ่านมาเขายอมลูกพี่ลูกน้องมาตลอด ด้วยเห็นแก่ผู้เป็นลุง
แต่ครั้งนี้เขาจะไม่มีทางยอมอีกต่อไป
“ถ้าเรื่องฟ้า กูไม่ผิดนะฟ้ามาขอนอนกับกูเอ
