ตอนที่ 23
ทบทวนความหลัง
เป็นครั้งแรกที่เธอพูดคำว่า เป็นแฟนกับเขา ต่อหน้าคนอื่น แม้จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม แต่ก็ทำให้หน้าหล่อเหลายิ้มกว้างออกมาได้
“ใช่แล้วฝน เรากับรินเป็นแฟนกัน แล้วเราก็มีรินแค่คนเดียว” กัณย์เอ่ยสมทบ โอบเอวคนข้างๆไว้แน่น มันอาจดูใจร้ายกับอีกฝ่าย แต่เขาต้องการให้หล่อนตัดใจและหนีหายไปจากเขาเสียที
“ฮึ!”
สายฝนส่งเสียงขึ้นจมูก มองกลับด้วยสายตาเยาะเย้ย “รินแกคิดดีแล้วเหรอ ว่าจะไม่กลับมาน้ำตาเช็ดหัวเข่าอีก ที่ผ่านมานี่ยังไม่เข็ดใช่มั้ย”
“ก็ไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่นิ” แม้จะหวั่นกับคำพูดของ สายฝน แต่หน้าสวยของรินลดา ก็ยังเชิดหยิ่ง
“แล้วจะคอยดู”
เมื่อทำอะไรไม่ได้ สายฝนก็หันหลังสะบัดเท้ากลับไปที่รถและสตาร์ทรถเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว
“จะยังมีแบบนี้อีกคนนี่”
มือนิ่มคลายออกจากวงแขนแกร่ง และเอ่ยถามเบาๆ
“ไม่มีหรอก”
“แน่ใจนะ”
ความจริงไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ ..แต่ก็รู้สึกอุ่นใจแปลกๆ
