“ก็หน้าตาเหมือนคุณมากค่ะ” ลภิสรากลั้นใจตอบออกไป เธอบอกตรงๆ ว่าเธอรู้สึกอึดอัดใจกับท่าทางของเขาเป็นอย่างมาก
“ไม่มีรูปแกเหรอ อธิบายไปก็ไม่เห็นภาพหรอก” เชนเอ่ยถามด้วยความน้ำเสียงยียวน
“มีค่ะ” ว่าแล้วร่างบางก็หยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นเก่าๆ ที่หน้าจอแตกจนแทบจะไม่สามารถใช้งานได้ แต่เจ้าตัวก็ยังใช้อยู่ เพราะมันยังใช้ได้ และอีกอย่างเธอก็ต้องเก็บเงินไว้เป็นค่ารักษาพยาบาลบุตรสาว ไม่สามารถฟุ่มเฟือยเรื่องพวกนี้ได้
“สาบานนะว่านี่โทรศัพท์ แถวบ้านผมเรียกขยะอิเล็กทรอนิคส์นะ” เชนหยิบโทรศัพท์มือถือจากมือหญิงสาวมาเพื่อดูรูป ไม่วายแขวะหญิงสาวให้เธอปวดใจเล่นๆ อีก
“ฉันไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทองนี่นา ที่จะนึกเปลี่ยนโทรศัพท์เมื่อไหร่ก็ได้ ฉันมีลูกต้องเลี้ยง ฉันก็ต้องกินต้องใช้เหมือนกัน อะไรที่มันฟุ่มเฟือยอย่างโทรศัพท์ฉันไม่สนใจหรอกนะ” ลภิสราเอ่ยด้วยความหมั่นไส้ คนรวยอย่างเขาไม่เข้าใจหรอกว่าการต้องหาเงินเพื่อเลี
