“ตาเชน พาลูกขึ้นไปที่ห้องที่แม่เตรียมไว้ให้ ส่วนเธออยู่คุยกับฉันก่อน” คุณชนกวนันท์หันไปเอ่ยกับบุตรชาย ความจริงแล้วท่านยังกอดหลานสาวไม่อิ่มใจเลย แต่เพราะว่าพรุ่งนี้หลานสาวคงต้องไปตรวจร่างกายแต่เช้า และตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ท่านก็เลยต้องปล่อยให้หลานสาวไปนอน ส่วนลภิสรากับท่านคงต้องมีอะไรคุยกันสักหน่อย
“ครับคุณแม่ แต่ว่าอย่าเพิ่งคุยกับฟ้ามั้ยครับ ฟ้ามาเหนื่อยๆ ให้พักก่อนมั้ย” เชนเอ่ยเพื่อช่วยหญิงสาวที่มีอาการหน้าเสียเล็กน้อย
“คุยตอนนี้แหล่ะ ลูกพาน้องพลอยขึ้นไปเถอะ” คุณชนกวนันท์เอ่ยออกมาด้วยความมุ่งมั่น
“ไม่เป็นไรค่ะ พาลูกไปเถอะ ฉันไม่เป็นไร” ลภิสรารีบบอกชายหนุ่ม ในเมื่อยังไงเสียเธอก็ต้องเผชิญหน้ากับคุณชนกวนันท์อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นคงไม่มีอะไรที่จะต้องกลัวอีกแล้วล่ะ
“คุณแม่ครับ เบาๆ หน่อยนะครับ” แม้ว่าสถานะของตนเองกับหญิงสาวจะคลุมเครือ แต่ความเป็นห่วงที่เขามีต่อเธอก็ชัดเจนไม่น้อย
“ขึ้นไป ก่อนท
