“ฉันไม่อยากอยู่อย่างไม่มีสถานะ ถ้าเกิดวันหนึ่งคุณมีภรรยา ฉันก็ไม่รู้เลยว่าจะอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร” ลภิสราไม่ยอมอยู่ที่นี่แน่นอน เธอบอกเขาออกไปถึงความอึดอัดใจที่เธอมี ทั้งที่ตนเองยังรั้งร่างบางของบุตรสาวเข้ามากอดอย่างไม่อยากจากไป ส่วนบุตรสาวก็เอาแต่ร้องไห้ และกอดร่างมารดาไว้ไม่ยอมห่างด้วยเพราะกลัวว่ามารดาจะจากไป
“คุณเห็นมั้ยว่าลูกร้องไห้แค่ไหน ไม่สงสารลูกเหรอ อยู่ด้วยกันซะที่นี่แหล่ะ ไม่ต้องไปไหน เราจะกลับมาเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้งในฐานะสามีภรรยา ไม่ใช่อยู่ไม่มีสถานะแบบเมื่อก่อน” เชนเอ่ยออกมาอย่างตัดสินใจ ในเมื่อเขาไม่ได้คิดจะลงหลักปักฐานกับใคร เพราะฉะนั้นการเริ่มต้นใหม่กับแม่ของลูก เพื่อลูกมันน่าจะเป็นอะไรที่ดีกว่าการปล่อยให้ลูกอยู่กับเขาแล้วขาดแม่ เพราะเอาเข้าจริงคงไม่มีลูกคนไหนที่ต้องการมีแม่และพ่อสลับวันกันแน่ๆ
“ฉันรับปากกับแม่คุณเอาไว้ว่าฉันจะไม่รื้อฟื้นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเราสองค
