“ชาม พาหนูส้มไปที่ห้องของหนูส้มที เดี๋ยวฉันขอเอนหลังสักแป๊ป” เมื่อคุยกับดาริณเข้าใจแล้ว แม่เลี้ยงวงเดือนก็สั่งให้สาวใช้ในบ้านให้พาดาริณไปที่ห้องนอนของเธอ แน่นอนว่าไม่ใช่ห้องของปริญ เพราะแม่เลี้ยงวงเดือนกลัวว่าจะมีปัญหากับบุตรชาย ท่านก็เลยจัดห้องไว้ให้ดาริณต่างหาก
หลังจากที่ขึ้นมาที่ห้องแล้ว ดาริณก็จัดเสื้อผ้าที่เตรียมมาเข้าไปไว้ในตู้ ก่อนจะจัดของส่วนตัวอีกไม่กี่อย่างไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนที่จะเผลอหลับไป กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เป็นเวลาเกือบมืดแล้ว ดาริณรีบลุกขึ้นเพื่อลงไปช่วยงานที่ครัว เธอไม่อยากให้ใครมองว่าเธอหยิบโหย่งทำอะไรไม่เป็น ทำให้เธอรีบลงมาที่ครัวทันที
“มีอะไรให้ส้มช่วยมั้ยคะ” ดาริณรีบเข้าไปในครัวก่อนจะถามแม่บ้านที่ช่วยกันทำอาหารเย็นอยู่ก่อนหน้าแล้ว
“ไม่มีหรอกค่ะ คุณส้มไปอยู่เป็นเพื่อนแม่เลี้ยงเถอะค่ะ” หนึ่งในสาวใช้รีบบอกด้วยความเกรงใจ
“ได้ค่ะ แต่ต่อไปไม่ต้องเกรงใจส้มนะคะ เดี๋ยว
