บทที่ 5. พิการแต่ก็มีหัวใจ
อี้เหอยังคงตั้งใจทำหน้าที่ต่อ แม้ว่าร่างกายอยากทำอย่างอื่นก็ตาม ยิ่งได้เห็นกายกำยำเปลือยเปล่าของอีกฝ่าย ความต้องการมันก็ยิ่งมากขึ้น ทว่านางจำต้องข่มใจไว้
เมื่อเช็ดด้านบนเสร็จนางก็ขยับลงมาด้านล่าง ทว่าวันนี้มันกลับต่างออกไปจากที่เคย ใจดวงน้อยเริ่มเต้นรัวหนักกว่าทุกครั้ง ทั้งที่แต่ก่อนนี้นางก็เคยสอดมือเข้าไปเช็ดทำความสะอาดให้เขา ทว่าโดยปกติแล้ว เส้าเหว่ยจะหลับตาไม่มอง แต่คราวนี้เขากลับจ้องนางตาเป็นมัน มิหนำซ้ำแม่ทัพหนุ่มยังส่งยิ้มมาให้นางอีก
ราวกับเขากำลังท้าทายนางอยู่เสียอย่างนั้น
‘เขาคิดจะแกล้งข้ากระนั้นหรือ’ นึกในใจเมื่อเห็นท่าทางอีกฝ่ายที่ชวนให้นางเกิดความคิดอยากเอาคืนขึ้นมา
จากนั้นริมฝีปากอิ่มก็เผยยิ้มร้ายพร้อมกับยักคิ้วสองสามทีใส่เขา แล้วนางก็เปิดผ้าออกรั้งกางเกงเขาไปกองที่เข่า เผยให้เห็นมังกรตัวขาวหลับสนิทที่คอหักอย่างน่าสงสาร
นางหันกลับ
