ทัดเทพซึ่งจอดรถที่ถนนฝั่งตรงข้ามมาราวๆสิบนาทีแล้ว เขามองมาที่หญิงสาวและหนุ่มไฮโซคนนั้นด้วยความกังวลปนประหลาดใจ
เขารอจนกระทั่งนายอาชวินขับรถออกไปแล้ว จึงลงจากรถแล้วข้ามถนนมาหาเธอที่หน้าร้าน
“เละเป็นโจ๊กเลยนะ”
เธอหันกลับมาหาเขา ด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย
“จะมาซ้ำเติมหรือว่ามาซ้ำเติม!”
“ผู้ชายคนตะกี้เป็นใคร”
“คนไหน”
“อย่าทำเป็นไก๋ ที่ยืนคุยกันน่ะ ไอ้คนหน้าปลวกๆ ขับรถแพง ๆน่ะ”
“ปลวก...” เธอจะบอกเขาดีมั้ยนะว่านี่แหละแฟนเก่าของคุณหมอสุดสวยของเขา “อ๋อ มันชื่อทัดเทพ เป็นช่างซ่อมรถยนต์เห่ย ๆ ที่ปากเสียสุด ๆน่ะ”
“นี่” เขาปั้นหน้าขรึม “ผมจริงจัง บอกมาว่าใคร และไปรู้จักกันได้ยังไง หรือว่าแฟนเก่าคุณ”
พิมพ์ใจตาเหลือก หน้าซีดเผือด
“เอ่อ...”
เขาหรี่สายตามองเธออย่างจับผิด “ไหนบอกไม่เคยมีแฟนไง ที่ไหนได้...”
“ก็...ทำไมคุณต้องอยากรู้ด้วยเนี่ย มันเกี่ยวอะไรกับคุณห๊า แทนที่จะแสดงความมีน้ำใจ ด้วยการ
