เพลงรัก....
"มึงพูดเชี่ยไรกูจะหวงก้างทำไมกูกับเพลงไม่ได้....เป็นอะไรกัน" ฉันที่แอบยืนฟังอยู่ตรงหลังประตูห้องนอนตัวเองพอได้ยินที่พี่ไทม์บอกพี่เต้ว่าไม่ได้เป็นอะไรกับฉันน้ำตาฉันก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวแม้ว่าสิ่งที่พี่ไทม์พูดมันคือเรื่องจริงก็ตามถึงแม้ว่าฉันกับพี่ไทม์เราสองคนจะมีอะไรกันแล้วแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะเป็นอะไรกันเพราะที่เขาทำมันเกิดจากความจำใจ
ฉันรีบเช็ดน้ำตาให้แห้งสนิทแล้วเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวแขนยาวกางเกงขายาวมาสวมปกปิดร่างกายตัวเองก่อนจะเดินออกมาจากห้องเพราะเกรงใจพี่เต้ที่มาหา
"อ้าววเพลงตื่นแล้วเหรอพี่รู้ข่าวจากเจแปนว่าเพลงไม่สบายพี่ก็เลยรีบมาหาว่าแต่ทำไมตาแดงแบบนี้ล่ะเหมือนเพิ่งร้องไห้เลย"
"เพลง...ปวดหัวน่ะค่ะ" ฉันจำใจต้องโกหกพี่เต้
"น่าจะป่วยหนักนะเราใส่ทั้งเสื้อแขนยาวกางเกงขายาว" พี่เต้ถามก่อนจะเดินมาใกล้แล้วใช้หลังมือแตะมาที่หน้าผากของฉันโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว
"
