เพลงรัก....
"ขอบคุณนะคะพี่เต้ที่มาส่งเพลง" ฉันขอบคุณพี่เต้ที่มาส่งฉันคอนโด
"ไม่เป็นไรครับพี่เต็มใจ"
ฉันกลับมาถึงบนห้อง ห้องที่มีแต่ความว่างเปล่า ฉันนั่งกินข้าวทั้งน้ำตาฉันไม่รู้ว่าพี่ไทม์จะกลับมาวันไหนแต่ฉันก็ทำอาหารเผื่อเขาทุกวันเขาจะรู้บ้างไหมว่าฉันคิดถึงเขามาก
หลายอาทิตย์ต่อมา...
ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้วที่พี่ไทม์ไม่กลับห้องฉันพยายามโทรหาเขาแต่เขาก็ไม่รับสายส่งข้อความไปก็ไม่เคยอ่าน จนกระทั่งเมื่อเช้านี้ตอนที่ฉันกำลังเดินข้ามถนนในมหาลัยฉันเห็นรถพี่ไทม์ขับเข้ามาตอนแรกฉันคิดว่าเขามาหาฉันหรือเปล่าแต่เปล่าเลยเขามาส่งนักศึกษาผู้หญฺิงคนหนึ่งพอผู้หญิงคนนั้นลงจากรถเขาก็ขับรถออกไปเลยฉันวิ่งตามแต่ไม่ทัน ฉันกดโทรหาก็ไม่รับสาย ฉันก็เลยคิดว่าจะไปหาพี่ไทม์ที่บริษัทเพื่อจะพูดกับเขาให้รู้เรื่องซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาที่นี่เพราะเขาไม่เคยพาฉันมาเลยสักครั้งบริษัทของพี่ไทม์ใหญ่โตมากจนฉันไม่กล้าเข้า
