“แต่ฉันยังเป็นผัวของเธอด้วย แม่นกน้อย เธอลืมไปแล้วอย่างนั้นหรือ”
“ฉันไม่ลืม” สายไหมพยายามบังคับน้ำเสียงไม่ให้สั่น “ฉันไม่เคยลืม แต่ฉันคิดว่าฉันอยู่ในฐานะที่ต้อยต่ำกว่า วันหนึ่งนายเบื่อ นายก็คงจะเฉดหัวเมียบำเรออย่างฉันทิ้ง”
“ให้ถึงวันนั้นก่อนซี”
...เพราะบางทีมันอาจไม่มีวันนั้นก็ได้ วันที่เขาจะเบื่อแม่สาวชาวกรุงผิวขาวและเรือนร่างอวบอิ่มยั่วใจคนนี้
เชนนึกในใจพลางจูบเธออย่างอ่อนโยน สายไหมหยุดขัดขืนและปล่อยให้เขาละเลียดริมฝีปากไปบนปากของเธอ จูบนั้นเหมือนใบไม้ไหว เบา ๆ แต่เร่งเร้าให้หญิงสาวตอบโต้ด้วยลิ้นเล็กชุ่มฉ่ำ
“อืม...นายเชน” สายไหมลุ่มหลงไปกับจูบดูดดื่ม เธอไม่สนใจสิ่งรอบข้างซึ่งมันเป็นที่โล่งแจ้ง กลางวังน้ำท่ามกลางโขดหินที่ปิดล้อมเธอกับเขาจากสายตาของผู้คน
“อา...แม่นกน้อย ฉันอยากกินเธอไปหมดทั้งตัวเลยรู้ไหม”
นายหัวหนุ่มกระซิบกระซาบเสียงแหบกระเส่า เขาจูบจับไปตามเนื้อนวลแทบจะทุกซอกมุมข
