สายไหมส่ายสะบัดหน้าไปมา เรือนผมยาวสีน้ำตาลสยายไปบนฟูกหนาที่เธอรู้สึกว่ามันแข็งกระด้างอยู่ใต้แผ่นหลังนวลเนียน ไม่มีอะไรน่าประทับใจเลยสักอย่าง แต่น่าแปลกที่ร่างกายของเธอกำลังจะโอนอ่อนผ่อนตามสัมผัสหยาบกระด้างของนายหัวเชน
“ฉันจะปล่อยเธอไป...แต่ต้องหลังจากที่ฉันใช้เธอให้คุ้มเสียก่อน”
“อย่าค่ะ...อย่า...”
เสียงร้องห้ามที่ลอดออกมาจากริมฝีปากสั่นระริกเริ่มสั่นจนกลายเป็นกระเส่า หญิงสาวเลื่อนมือจากฟูกขึ้นมาแตะแขนแข็งแกร่งของชายหนุ่ม นายหัวเชนยังไม่ได้ถอดเสื้อกับกางเกงของเขาออก แต่สัมผัสบนผิวหยาบกร้านบนแขนของเขาทำให้หญิงสาววาบหวามอย่างบอกไม่ถูก
เธออยากจิกข่วนเนื้อเขาจนฉีกให้รู้แล้วรู้รอด หญิงสาวกรีดจิกปลายเล็บลงบนแขนของเขา แต่ก็เบาแสนเบาจนชายหนุ่มแทบไม่รู้สึก อยากจะขบฟันลงบนหน้าหล่อ ๆ ของเชนที่ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเป็นนายหัวเจ้าของที่ในป่านับพันไร่
แต่เธอกลับลูบไล้ลงบนต้นแขนของเขาด้วยความรู้สึกรัญจ
