ตอนที่ 12
เด็กไม่รู้จักโต
“ไอ้เด็กนี่! ทำอะไรน่ะ!” พีชรีบจะคว้ามือถือคืนแต่กวินกลับหมุนตัวหนี
“ใครใช้ให้พี่แกล้งผมก่อนล่ะ!” กวินหัวเราะร่า ค่อย ๆ ถอยหลังไปไกลขึ้นขณะที่พีชก็วิ่งไล่ตาม แทนไทที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ห่าง ๆ กับเพื่อน ๆ ถึงกับหัวเราะพรืดออกมา
“ไอ้กวินนี่มัน.. สภาพนี้จะจีบติดกี่โมง”
“ก็น่าจะตอนพี่พีชเรียนจบพอดีนะผมว่า” เพื่อนอีกคนเสริมขำ ๆ
ส่วนภามที่เพิ่งกลับมาขมวดคิ้วมองสองคนที่กำลังไล่กันอยู่ แล้วพึมพำกับตัวเองเบา ๆ
“คู่นี้มันยังไงกัน”
ภีมที่ยืนดูสถานการณ์อยู่แอบเหลือบมองรุ่นพี่อย่างสงสัย ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม
“พี่ภามพี่ไม่หึงเหรอ” ภามที่กำลังดื่มน้ำจากขวดถึงกับชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะขมวดคิ้วมองภีมอย่างไม่เข้าใจ
“หึงเหรอ หึงอะไร” คำตอบนั้นทำเอาภีมกับเพื่อน ๆ มองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“ก็.. ก็พี่พีชไง” ภีมพูดพลางชี้ไปทางพีชกับกวินที่ยังไล่จับกันอยู่
“พี่ไม่หึงหน่อยเหรอ
