ใต้อาณัติ บทที่ 17 : จนมุม

1454 คำ

(ควีน) ไอ้บ้าเอ๊ย... คำสบถในใจด่าทอใส่คนที่ฉันกำลังขังเอาไว้ในห้องแต่งตัว สองมือจับลูกบิดพยายามดึงประตูเอาไว้สุดแรงที่ตัวเองมีแล้วหันมองไปทางประตูห้องนอน ทุกอย่างรอบตัวมีเพียงความเงียบจนได้ยินเสียงหอบหายใจหนัก ๆ บ่งบอกได้ถึงอาการเหนื่อยและตื่นเต้นไม่น้อย เลือดเย็นไม่ใช่คนเกินไปแล้วมั้งคีตา! ฉันเฝ้ารอการเข้ามาของเขาร่วม 30 นาทีถ้าเข้ามาช้ากว่านี้ก็อาจจะขยับตัวไม่ออกแล้วก็ได้ จากตอนแรกนั่งแอบอยู่ในมุมข้างตู้ลึกสุดในห้องนั้น ฉันเลือกที่จะขยับตัวเปลี่ยนมานั่งเฝ้าใกล้ประตูเพื่อฟังเสียงคนด้านนอกได้ชัด ๆ และรอให้ประตูเปิดออก รู้ดีว่าเขาไม่สนใจเรื่องความสัมพันธ์ในอดีตระหว่างเราอีกต่อไป แต่การทำแบบนี้คือการตั้งใจฆ่าคนให้ตายทั้งเป็นเลยนะไอ้บ้า! และก็รู้ดีว่าถ้าฉันตายไปจริง ๆ ใครก็ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก ในฐานะที่ตัวเองพ่อแม่ก็ไม่มีฉันตายทุกอย่างคือจบ “กรี๊ด!” เสียงกรีดร้องดังลั่นด้วยความตกใจเมื่อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม