คุณหญิงวรรณามองอาหารมากมายอย่างเสียดายแทน “อาหารอย่างดี แต่ละอย่างนะ ยาโด๊ปชั้นดี แพงก็แพง ช่วยกันกินหน่อยก็แล้วกัน”
คุณหญิงวรรณาอดสะพรึงแทนไม่ได้ เมื่อเห็นตฤณฟาดปลิงทะเลน้ำแดงจนหมด ก็หันไปซดไก่ตุ๋นยาจีน นางไม่ได้คิดอะไรมาก เขาคงเสียดายเพราะล้วนแต่เป็นของแพง รสชาติอร่อยไม่ต่างจากอาหารเหลา ผิดกับไอรดาที่อดสงสัยแทนไม่ได้ว่า กินขนาดนี้ ถ้าของมันดีจริง เธอหรือเปล่าจะลำบาก
คุณหญิงวรรณาเห็นว่านานๆ ไอรดาจะกลับมาบ้านสักครั้ง หลังจากขอแยกไปอยู่ที่เพนต์เฮาส์หรูส่วนตัวตามแบบหนุ่มสาวยุคใหม่ที่มีไลฟ์สไตล์เป็นของตัวเอง
“ยัยพลอย นานๆ จะกลับบ้านสักที คืนนี้นอนที่บ้านกับแม่สักคืนไหมลูก นอนดูละครเป็นเพื่อนแม่หน่อย”
ไอรดาเผลอยิ้มออกมารีบรับคำ “ได้ค่ะคุณแม่”
ตฤณนิ่งอึ้ง เขาซัดอาหารแทนหมอครองฤทธิ์ไปซะขนาดนี้ แล้วดูเหมือนว่ามันจะคึกคักอยากจะหาที่เข้าไปส่ายสะโพกโยกย้าย ถ้ากลืนกินเข้าไป แต่หาที่ระบายไม่ได้ เ
