เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงาน ทำให้เรื่องวันวานที่ไอรดาอยากย้อนกลับไปแก้ไขสะดุดลง นี่ถ้าลุงไม่ยอมเอาความลับของพี่ตฤณมาเปิดเผย เธอก็ยังคิดอยู่เลยว่าเขาบนวิ่งร้อยรอบเพราะอยากได้เงินรางวัล
หญิงสาวบิดยิ้มเขินๆ ตอนที่แพรวเคาะประตูห้องตรวจแล้วเข้ามาบอกว่า
“คุณหมอคะ มีคนมาขอพบค่ะ”
ถ้าเป็นคนไข้ยังไงต้องมาพบหมอตามนัดอยู่แล้ว แต่หากพนักงานเข้ามารายงานแบบนี้ คนที่มาคงไม่ใช่คนที่เข้ามารับบริการ ใครล่ะ ที่ขยันมารับ มาคอย แม้ว่างานเขาจะยุ่งแค่ไหนก็ตาม
“จะถามทำไมล่ะ ก็เชิญเขาเข้ามาสิ”
ไอรดาบอกไปแล้วก้มหน้ายิ้ม เสียงรองเท้าหนักกระแทกกับพื้น ก่อนที่ดอกไม้ช่อโตจะถูกยื่นมาตรงหน้า ทำให้ไอรดานึกแปลกใจ เพราะคนที่กำลังอยู่ในห้วงความคิดปกติไม่เคยถือดอกไม้มาฝาก ส่วนมากจะเป็นถุงขนมเสียมากกว่า
“พี่ตฤณให้ดอกไม้พลอยเนื่องใน...” ทว่าพอมเงยหน้ามองเต็มสองตา ชายหนุ่มหล่อเหลาที่กำลังยื่นดอกไม้มานั้นกลับไม่ใช่ผู้ชายเถื่
