“พี่ตฤณนั่งลงกับสตูลค่ะ ตัวสูงเป็นเสาไฟฟ้าแบบนี้พลอยเอื้อมไม่ถึง” ปากบอก มือเล็กก็ดึงแขนล่ำๆ ของสามีให้นั่งลง ตอนนี้ตฤณจึงกลายเป็นเหมือนคนไข้ที่มารักษาผิวพรรณกับเธอ ต่างกันแค่ว่าคนไข้รายนี้ดื้อมากจนเธอนึกอยากฟาดเขาวันละหลายรอบ
“ดีมากค่ะ นั่งเฉยๆ สักครู่นะคะ พลอยจะรีบทาให้” มือเล็กจัดการบีบครีมกันแดดที่มีค่า SPF สูงถึงสามสิบใส่มือ ในปริมาณเท่าหยดถั่วเขียวแล้วค่อยๆ แตะไปตามใบหน้าทั้งสี่จุด หน้าผาก แก้ม คาง จมูก จากนั้นไอรดาก็ค่อยลูบไล้ครีมให้ซึมลงสู่ผิวหน้า
“เสร็จแล้วค่ะ” ไอรดาไม่ลืมเอาแป้งฝุ่นมาแตะเบาๆ ที่ใบหน้าหล่อ แล้วดึงเขาให้ลุกขึ้นดูกระจก ตฤณเพ่งมองหน้าตัวเองอยู่ครู่หนึ่งก็ไม่เห็นความแตกต่างอะไร เขาไม่ค่อยพิถีพิถันเรื่องดูแลผิวพรรณอยู่แล้ว ดังนั้น หน้าจะดำนิดดำหน่อยจึงไม่คิดมาก
“พี่หล่อพอสำหรับพลอยแล้วใช่ไหมครับ”
“หล่อมากแล้วค่ะ”
“งั้นไปกินข้าวได้ยัง ถ้าช้าพี่จะกินพลอย ทนหิวจะไม่
