ระหว่างทางที่นั่งรถมาจวบจนถึงคอนโดบรรยากาศภายในรถเต็มไปด้วยความเงียบ ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาเลยสักคำ มีเพียงเสียงเครื่องยนต์ของรถยนต์เท่านั้นที่ดังมาตลอดทาง พอให้บรรยากาศไม่เงียบเหงาจนเกินไป
และเมื่อรถจอดสนิทลงที่ลานจอดรถ ขนมหวานก็จัดการหอบหิ้วสัมภาระเดินเข้าไปยังคอนโดทันที โดยไม่เอ่ยอะไรออกมาอีกเช่นเดียว
โดยมีปีเตอร์มองตามร่างบางเข้าไปจนลับสายตา พร้อมกับลมหายใจที่ผ่อนออกมาหนักๆ ด้วยความหนักใจ ผสมกับความรู้สึกผิดที่พูดไม่ดีแบบนั้นกับขนมหวานออกไป จนทำให้เธอโกรธ
ปีเตอร์จึงยังคงนั่งปักหลักอยู่ในรถ หยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ขึ้นมากดโทรออกหาเพื่อนสนิท รอสายไม่นานปลายก็กดรับกรอกเสียงอู้อี้มาตามสาย เพราะตอนนี้เวลาเพิ่งจะสิบโมงเช้าเท่านั้น
(มีไรแต่เช้าวะ)
“มีเรื่องจะถามหน่อย ตื่นมาคุยกับกูก่อน” ปีเตอร์เอ่ยบอกออกไป และสิ่งที่ได้รับกลับมาคือคำพูดยียวนกวนประสาทของชาญ
(ถูกเด็กหักอกมาหรือไง เสียง
