ใบหน้าที่เปรอะเปื้อนด้วยคราบน้ำตาสะบัดหน้ามองไปอีกทาง ไม่มีแม้แต่หางตาจะหันมามองปีเตอร์ด้วยซ้ำ
และอาการแสนงอนของคนตรงหน้าก็ทำให้ปีเตอร์อมยิ้มออกมาเล็กน้อย เพราะมีไม่บ่อยนักหรอกที่ขนมหวานจะแสดงกิริยาท่าทางแบบนี้ออกมาให้เห็น
ส่วนมากหากเธอไม่พอใจก็จะนิ่งเงียบและเดินออกไป นิ้วแกร่งเชยคางมนให้หันมาเผชิญหน้ากัน
"ขนมฟังฉันนะ ฉันไม่ได้จะขังขนมเอาไว้ในมุมมืด ไม่ได้ขังขนมไว้เพื่อระบายความใคร่หรืออารมณ์ทางเพศ เพียงแต่สถานะของเราสองคนมันยากที่จะเปิดเผย" เมื่อพูดมาถึงตรงนี้คนที่นิ่งก็ยกมือขึ้นมาปัดมือของปีเตอร์ที่จับคางตัวเองออก เริ่มดิ้นหนีวงแขนนั้นอีกครั้ง น้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลออกมาอีกรอบ
เจ็บ! เธอเจ็บกับคำพูดของเขา เธอเจ็บจนไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น ไม่อยากเห็นแม้กระทั่งหน้าเขาด้วยซ้ำ เขาจะพูดจาทำร้ายจิตใจเธอไปถึงไหนกัน เธอยังเจ็บไม่พออีกใช่ไหม
"งั้นก็ไม่ต้องเปิดเผย ให้มันเป็นความลับอยู่แบบนี้ เพ
