นิธิเลยจำต้องปิดไฟแล้วยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ตรงนั้น
“ หิวอะ เอามาม่าหน่อย ” ร่างใหญ่ที่นอนอยู่ยังคงพร่ำบ่นไม่หยุดปาก
“ จะมาหิวอะไรตอนนี้เนี่ยพี่แทน นี่มันจะเที่ยงคืนอยู่แล้ว นอนหลับไปเลย ”
“ หลับไม่ได้ ท้องร้องโครกคราก ” คนเมายังไม่หยุด นิธิรีบเอ่ยบอก
“ ผมว่ารุจีไปต้มมาม่ามาให้แทนสักห่อหนึ่งดีกว่า ไม่งั้นก็คงเพ้ออยู่อย่างนี้ ” รุจีถอนใจพร้อมฟึดฟัดอย่างหงุดหงิด
“ แต่ต้องเดินไปเรือนครัวโน่นเลยนะคะ ”
“ แล้วมีกุญแจเข้าได้หรือเปล่าล่ะ ”
“ ป้านอมแกจะแขวนไว้หน้าครัวค่ะ สามารถไขเข้าไปได้ ”
“ ถ้าอย่างงั้นก็รีบไปรีบมา เดี๋ยวผมจะดูแทนให้ ”
“ ค่ะ รบกวนคุณนิธิแป๊บนึงนะคะ แค่ไปเวฟน้ำแล้วเทใส่มาม่าก็ใช้ได้แล้วค่ะ หนูจะรีบกลับมา ” เธอจำต้องไปอย่างเสียมิได้ เขาอาจจะหิวจริง ๆ เพราะไม่ยอมกินอะไรเลยตั้งแต่
