เขาขยับขึ้นมาประกบปากคลอเคลียที่ปากอวบอิ่มอีกครา ทว่ามือใหญ่ยังคงทำหน้าที่เคลื่อนไหวเข้าออกเนิบนาบนิ่มนวลอยู่ตรงร่องรักที่บีบรัดเขาเสียจนยากที่จะขยับ
ชั่วโมงนี้ นาทีนี้ ยากเหลือเกินที่จะห้ามปรามร่างกายและหัวใจ
“ พี่ชายรักน้องเล็ก รักที่สุด ” พร่ำคำหวานอยู่ชิดริมฝีปากอิ่ม ที่เผยอตอบแสนหวานไม่น้อยไปกว่ากัน
“ น้องเล็กก็รักพี่ชาย รักมากกว่า ” พรมจูบเล็มไล้ไต่แตะก่อนจะประสานสายตาคมอันฉ่ำเยิ้มเข้ากับดวงตากลมโตที่ฉ่ำหวานด้วยเพลิงพิศวาสไม่แพ้กัน
“ น้องเล็ก เป็นของพี่ชายนะคะ ” พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตามั่นคง หาใช่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรืออื่นใดไม่ นี่แหละคือสิ่งที่หัวใจของต้องการมาตลอดแต่ต้องหลีกลี้
ทว่าตอนนี้ วินาทีนี้ เขาขอซื่อสัตย์กับหัวใจของตนเอง จะได้ไหม...
คนถูกหลบสายตา หากแต่เสียงหวานยังอุตส่าห์เอ่ยตอบมาแผ่วเบา ท
