หญิงสาวพูดไม่ออก และนั่นก็เท่ากับว่าปล่อยให้โอเนลได้พูดคนเดียว
“มีเงินหรือยังล่ะนวล นี่ก็เกินกำหนดที่ต้องจ่ายเงินคืนพี่แล้วนะ หนึ่งแสนเหรียญน่ะจำได้หรือเปล่า”
เนื้อนวลหน้าซีดเผือด มองโอเนลอย่างวิงวอน
“พี่โอเนล ให้เวลาฉันหน่อยนะ... คือว่า...”
“หยุดเลย พี่ให้เวลานวลมานานเกินไปแล้ว นั่นไงผัวก็รวยจะตาย แค่หนึ่งแสนเหรียญขนหน้าแข้งมาร์คิเดฟไม่ร่วงหรอกมั้ง”
โอเนลพูดกับหล่อนแต่หันไปมองหน้าคิริล และนั่นก็ทำให้หล่อนแสนจะอึดอัด
“มันไม่ใช่อย่างที่พี่โอเนลคิดนะ คือว่าฉัน...”
หล่อนกำลังจะโกหกว่าตัวเองกับคิริลไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่พ่อตัวดีก็ก้าวยาวๆ กลับมาหยุดข้างกายหล่อนเสียก่อน พร้อมๆ กับมือที่อบอุ่นจนเกือบร้อนตวัดรอบเรือนกายสาว
“ผมจะจ่ายให้คุณหนึ่งแสนเหรียญพร้อมดอกเบี้ยทั้งหมด”
“ไม่นะ... คุณอย่าทำแบบนี้นะคุณคิริล...”
เนื้อนวลค้านแต่ไม่เป็นผล เพราะคนตัวโตไม่สนใจคำพูดของหล่อนเลยแม้แต่นิดเดียว
