ตอนที่ 28
เมื่อความไม่เข้าใจที่เคยปกคลุมสองใจให้หมองเศร้าเริ่มจางลง ความรู้สึกหวั่นไหวซึ่งเกิดจากความใกล้ชิดก็เริ่มมีผลกับคนทั้งสอง ร่างเล็กที่นอนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของชานนท์เริ่มขยับเบียดมากขึ้นกว่าเดิม หน้าอกหน้าใจที่ไร้เสื้อชั้นในแนบกับแผงอกแกร่ง คล้ายจงใจ ยั่วยวนอารมณ์บุรุษให้คลั่ง
"หนาวจัง" ณดารินทร์ส่งมือน้อยไปโอบลําตัวของชายหนุ่มเอาไว้ ขา เรียวก็พาดขึ้นไปบนลําขาแกร่ง
"หือ? หนาวเหรอ?" คนกะล่อนแสนกลที่เคยไวต่อเรื่องพรรค์นี้กลับกลายเป็นคนซื่อบื้อไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ มือหนาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างน้อยเอาไว้เพราะเชื่อว่าเธอหนาวจริง ๆ
ก็แหม ร้อยวันพันปีณดารินทร์เคยสะกิด 'ขอ' เสียที่ไหน มีแต่เขาที่ต้องการอยู่ฝ่ายเดียว แถมตอนนี้ก็เพิ่งจะเข้าใจกันด้วย ใครมันจะไปกล้าหื่นกันล่ะ?
"ห่มผ้าก็ไม่หายหนาวหรอก" คนตัวเล็กทำแก้มป่องอย่างเบื่อหน่าย คนซื่อบื้อที่ไม่ยอมเข้าใจความหมายที่เธอสื่อ
"หา?" นี
