ตอนที่ 30
“พี่นนท์จำศรไม่ได้เหรอคะ?” เสียงใสเอ่ยถามอย่างไว้ตัว ถึงจะดีใจแค่ไหนก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ จะให้เขารู้ไม่ได้ว่าเธอยังเหมือนเดิม แต่ไม่ทันทีชายหนุ่มจะเอ่ยตอบว่าจำเธอได้หรือไม่ แม่นางคนงามก็เดินสะดุดขาตัวเองจนล้มหัวคะมำต่อหน้าต่อตาเขา!
เสียงหัวเราะจากผู้คนรอบสระดังขึ้นมาราวกับนัดหมายกันไว้
แต่ไม่มีเสียงจากชายหนุ่มตรงหน้า จบกัน... ความประทับใจที่เธอวาดหวังว่าจะสร้างขึ้นในความทรงจำของเขา มันพังลงหมดแล้ว
น้ำตาหยดน้อยไหลเอ่อล้นออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ยิ่งเสียงหัวเราะดัง มากเท่าใด เธอยิ่งอับอายมากเท่านั้น หญิงสาวได้แต่ก้มหน้ามองพื้น แม้ เธอจะเปลี่ยนแปลงตัวเองจนกลายเป็นนิวฐานิศร แต่สิ่งหนึ่งที่เธอเปลี่ยนไม่ได้ก็คือความไม่มั่นใจ...
โดยเฉพาะยามอยู่ต่อหน้าเขาด้วยแล้ว แม้จะพยายามมากแค่ไหนเธอก็ควบคุมตัวเองไม่ได้อยู่ดี ภาพรองเท้าหนังของชานนท์เริ่มพร่ามัวหนักขึ้นเพราะน้ำตาของหญิงสาวเอ่อล้นออกม
