“หม่อน โชน!” ปลาดาวร้องเรียกใบหม่อนที่เดินออกไปจากโรงแรมโดยมีโชนวิ่งตามไปติดๆ เมื่อใบหม่อนได้ยินเสียงปลาดาวก็หยุดเดิน
“โชนมาอยู่นี่ได้ไง” ม่านฟ้าที่อยู่กับปลาดาวถามขึ้น
“แล้วสองคนมาอยู่ที่นี่ได้ไง” โชนถามกลับ
“เรื่องมันยาว”
“ยาวเหมือนกัน”
“หม่อน ทุกอย่างโอเคไหม” ม่านฟ้าถาม
“โอเค แต่หม่อนรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย หม่อนขอกลับเลยนะ” ใบหม่อนบอกเพื่อนทั้งสองก่อนจะหันหลังเดินจากไป
“หม่อนเป็นอะไรโชน?” ปลาดาวรีบถาม
“…เอ่อ… ไม่รู้สิ” โชนปฏิเสธ เขาไม่อยากให้ปลาดาวและม่านฟ้ารู้เรื่องที่เขาทำลงไป
“นายรู้! ใบหม่อนมากับวิกเตอร์แต่ออกมาพร้อมนาย วิกเตอร์ไปไหนล่ะ” ม่านฟ้าซัก
“ไม่รู้ โชนไม่รู้อะไรทั้งนั้น โชนไปก่อนนะ ไม่ค่อยสบายเหมือนกัน”
ว่าแล้วโชนก็รีบเดินจากไปอีกคน
“แปลกๆ” ปลาดาวโพล่งขึ้น
“จริง แปลก” ม่านฟ้าเสริม
.
.
.
ใบหม่อนนั่งแท็กซี่กลับไปที่บ้าน เด็กสาวเอาโทรศัพท์ออกมาถือไว้เผื่อว่าวิกเ
