ตอนที่17 ไม่แผ่ว (เลือดกระฉูดNC+)

1280 คำ

ตึก! เเคว่ก "พี่รามหยุดนะคะหนูยังโกรธพี่อยู่เลยนะ" เสียงท้วงเมื่อถูกอุ้มวางทับบนสมุดหนังสือที่โต๊ะ "ก็บอกแล้วว่าไม่มีอะไรถ้าหากเธอไม่ชอบใจฉันจะไม่ทำอีก" "ทำอะไร" "ก็แบบนั้นกับคนอื่นไง" กางเกงถูกทึ้งดึงจนแทบจะหยุด ดวงตาเจ้าเล่ห์จ้องมองเรือนรางขาวเนียนของน้องสาว "ส่วนเธอ..เป็นเด็กโกหกขี้แกล้งต้องถูกสั่งสอนนะ" รามยืนตรงปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออก "ไม่เอาจ๊ะเอ๋โกรธอยู่ไม่ยกโทษหรอกค่ะ" "ไม่ได้ขอร้องเธอสักหน่อยเด็กแก่แดด" พรึ่บ! เสื้อผ้าจ๊ะเอ๋ถูกดึงฉันกับแม่มือเล็กจะพยามปัดป้ายแต่สู้ไม่ได้ "อ๊าง์~อ๊ะ...อ๊า...พี่ราม" จ๊ะเอ๋ร้องเสียงเเหลม สองขาถูกยกวางเป็นตัวM รามย่อตัวนั่งลงจ้องมอง "แดงแจ๋เหมือนแตงโมเลย" "พี่รามหยุดนะคะ" "เธอทำให้ฉันนอนไม่หลับทั้งคืนรู้ตัวบ้างไหม" "ก็สมน้ำหน้าแล้วไงคนนิสัยไม่ดี" แผล็บ ซูด "อ๊ะ~ อ๊าาส์!! " ใบหน้าหล่อพุ่งปลายลิ้นเข้าใส่กลางร่องในขณะที่สองมือคลี่เนื

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม