“ร้ายจริงๆ” เอวาพึมพำเบาๆ เดม่อนผละออกจากเธอทันที และเขาก็วิ่งไปหาครูส “ความดีใจระหว่างแม่ลูกสั้นจัง...” เอวาพึมพำอีกครั้งก่อนลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปใกล้ครูสที่เดม่อนเข้าไปอยู่อ้อมแขนของครูสเป็นที่เรียบร้อย
เอวาหันไปมองรอบข้าง เด็กผู้ปกครองมากมายต่างมองมาทางพวกเธอ ก็ไม่แปลกเพราะสถานการณ์แบบนี้ก็คาดไว้อยู่แล้ว
“ครูสอย่างงั้นเหรอ?” เอวาเอ่ยเบาๆกับครูส
“ก็ดีกว่าเรียกลุงไม่ใช่เหรอ ฉันเพิ่งจะยี่สิบเก้าย่างสามสิบ ลุง มันดูแรงไปนิด ครูสดีแล้ว จริงมั้ยลูกรัก”
! เอวาเบิกตากว้าง
“ฮ๊ะ ครูสรักผมเขาบอกว่ารักผมเป็นลูก สำหรับครูส ผมคือลูกชายฮ๊ะ” เอวายิ้มหวานให้เดม่อน และหันไปถลึงตาใส่ครูส
“จบดีเนอะ”
“ก็คงงั้น”
“มีอะไรที่ฉันต้องรู้แล้วยังไม่รู้อีกมั้ยคะ” ครูสหลี่ตาและหันไปทางเปาโลที่ยืนรออยู่ที่รถ เอวามองตามสายตาแต่เธอก็ไม่เข้าใจแต่คงไม่นาน...
หมับ หมับ หมับ เสียงตบไหล่เบาๆระหว่างครูสกับเปาโล
