ครูสยิ้มและยกนิ้วชี้จรดปากตัวเอง แสดงสัญลักษณ์ว่าอย่าเสียงดัง เดม่อนพยักหน้ารับรู้อย่างเข้าใจ ทั้งสองจึงเดินเข้าไปในห้อง ครูสช่วยเดม่อนขึ้นมาบนเตียงกว้างอีกฟากของเตียงโดยที่ครูสใช้ตัวเองบดบังเอวาที่ยังหลับไม่ได้สติ เป็นอีกครั้งที่ครอบครัวพร้อมหน้าเป็นภาพที่แสนอบอุ่น แต่ครั้งนี้ครูสนอนตรงกลางเขานอนในท่าตะแคงหันหน้าไปทางเดม่อน สายตาจับจ้องมองเดม่อนที่ค่อยๆปิดเปลือกตาลงจนหลับสนิทไปในที่สุด
อื้ม เอวาขยับตัวอย่างเกียจคร้านยามเช้าตรู่ สายตาที่ค่อยๆเปิดกว้างขึ้นพร้อมกับที่มันกำลังปรับรับกับแสงที่ลอดช่องรอยแยกของม่านหน้าต่าง ตอนนี้เธอมานอนอยู่บนเตียงนอน เธอไม่ได้แปลกใจว่าทำไมเธอถึงมานอนที่เตียงได้
เอวาค่อยๆขยับลุกจากเตียงพร้อมกับผ้าห่มที่เธอต้องประคองให้คลุมกายเปลือยของตัวเองไว้ และดวงตากลมก็ต้องเบิกกว้างขึ้นเมื่อครูสกับเดม่อนกำลังหลับไหล สองคนนั้นหนุนหมอนใบเดียวกันลมหายใจสม่ำเสมอ ขึ้นและลง
