บ้านอิมเมจ
.
.
.
ช่วงค่ำ
"ตาชาร์คมาได้ไงเนี้ย" นวรีเร่งพูดอย่างตกใจ ที่ประตูบ้านเปิดออก ทั้งที่คนในบ้านอยู่กันครบ แถมขึ้นข้างบนกันหมดแล้ว เธอตรงมาชะโงกหน้าตรงประตูบ้าน สอดส่องมองหารถของลูกเขย จึงได้รู้ว่าไม่ได้นำเข้ามาในตัวบ้าน จึงไม่ได้ส่งเสียงให้ได้ยิน
"ผมพึ่งลงเครื่องมาเลยมาหาน้องครับ" จริงๆเขายังต้องร่วมประชุมอยู่ที่นู้นอีกสักสองสามวัน พอเพื่อนรักบอกอะไรบางอย่าง จึงเร่งกลับมาเหมือนไม่มีอะไรสำคัญกว่าคนที่รอเจอ
"ยัยอิมพึ่งขึ้นไปข้างบนสงสัยอาบน้ำอยู่ ชาร์คทานข้าวก่อนไหม ม๊าจะเตรียมให้"
"ผมทานมาตั้งแต่บนเครื่องแล้ว งั้นขอตัวไปข้างบนเลยนะครับ" ครั้นแม่ของภรรยาสาวอยู่ในชุดนอนแล้ว เขาจึงเลี่ยงไม่อยู่รบกวนด้านล่างต่อ ถึงจะมีสีหน้ายิ้มแย้มต้อนรับ
"ใจร้อนนะวัยรุ่นสมัยนี้ รีบจัดการง้อเมียล่ะ ช่วงนี้น้อยใจเก่งนะ" นวรีย่อมเห็นนิสัยผิดของลูกสาว คงไม่พ้นง้องอนกันประสาวัยรุ่น เธอจึงเลี่ยงเข้า
