ที่โต๊ะอาหาร คนของมาดามเผิงในส่วนของแผนกครัวทำอาหารมาเสิร์ฟตามปรกติ ทุกคนไม่ได้เดือดร้อนอะไรมาก เพราะคิดว่าชานป๋อเสียนคงแก้ไขปัญหาเหล่านั้นได้
“ผมขอโทษมาดามเผิงด้วยนะครับ แล้วก็ขอบคุณที่ยังเอ็นดูยายน้ำ ทั้งที่ลูกของผมดื้อและก็ป่วนขนาดนี้” เห็นที่มาดามเผิงกำชับลูกชายในสิ่งที่เขาอยากพูดจนเขาไม่ต้องพูดเอง แล้วก็รู้สึกขอบคุณมาดามเผิงจากใจที่เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อ
“โอ๊ย ไม่ต้องขอโทษฉันหรอกค่ะ เจ้าลูกชายของฉันก็ร้ายเหลือจะกล่าว... คุณไม่รังเกียจป๋อเสียนดิฉันก็ดีใจแล้ว” มาดามเผิงบอกติดตลก ถือหางชลนทีมากกว่าลูกชายตัวเองเห็นๆ
“สองคนนี้จะว่าไปแล้ว พอๆ กันเลยนะคะ พี่น้ำทำคุณป๋อเสียนเสียหลักได้เลย” อลินพูดยิ้มๆ เธอเคยโมโหที่ชานป๋อเสียนทำให้พี่สาวเสียใจ พอเขาโดนเอาคืนก็สงสารเหมือนกัน เลยได้รู้ว่าพี่สาวของเธอคงไม่ยอมถูกกระทำฝ่ายเดียว
“ใช่ สองคนนั้นสมกับเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ ฉันว่าแล้วมองไม่พลาด” มาดามเ
